Tja. Koud voorjaar, koud weer, piepklein koertje in Antwerpen-stad, met daarrond metershoge gevels. Geen plek om motten te vangen. Niet omdat ze er niet zouden zitten (moest het weer tenminste meezitten), maar omwille van het erg beperkte bereik van de lamp. Zo’n 125 watt-lamp lokt van ver motten naar de val, maar door de hoge muren rondom werkte dat uiteraard niet. Eén exemplaar zat in de val (een prachtige dennenuil), een ander exemplaar (zwartkamdwergspanner) ontdekten we op de tuinmuur.
Maar deze vangst was wel het opstapje naar een artikel in EOS (mei 2015) over het belang van gewone natuur dicht bij ons.
